Kort na de stemming in de Eerste Kamer over de Wet kwaliteitsborging voor het bouwen sprak ik de verslaggever van de Cobouw. Hij vroeg mij wat mijn gevoel was nu de Eerste Kamer had ingestemd met het wetsvoorstel. Of ik een traantje had gelaten? “Nee” zei ik. Maar ik had ook niet op tafel staan dansen, stelde hij vast. “Dat klopt” was mijn antwoord. Wat was dan mijn emotie na de stemming? Nou, dat was meer een gevoel van ‘en nu?’. “Het is ook wel een heel lange reis geweest tot de instemming met deze Wet” zei hij. Waarop ik antwoordde dat de reis nog moet beginnen. Maar met het aannemen van dit wetsvoorstel is in ieder geval de bestemming duidelijk. En dat is goed. Er is veel te lang onzekerheid geweest voor zowel bevoegd gezag als de markt. Dat heeft het vakgebied veel schade opgeleverd. Al jaren is er onvoldoende geïnvesteerd in kennis en capaciteit.
